Swoją pracę rozpoczął w szpitalu Wojskowa Akademia Medyczna w Warszawie. W 1989 r. otrzymał stypendium w Thomas Jefferson University w Filadelfii i wyjechał do Stanów Zjednoczonych. Powrócił do kraju w 1993 r. i został kierownikiem Kliniki Onkologii Centralnego Szpitala Klinicznego WAM w Warszawie, a obecnie Wojskowego Instytutu Medycznego, którym kieruje do dziś. Obecne badania naukowe skoncentrowane są na onkologii spersonalizowanej, roli hipoksji w promocji wzrostu nowotworów, badaniach komórek macierzystych nowotworów i komórek odpowiedzialnych za ten fenomen, a także miejscowym (lokoregionalnym) leczeniu guzów pierwotnych i przerzutowych wątroby, chemoimmunoterapii nowotworów nerki.

Jest członkiem Komitetu Sterującego programu Strategmed w Narodowym Centrum Badań i Rozwoju Polskiego Towarzystwa Onkologicznego.  Jest założycielem oraz prezydentem Fundacji Onkologii Doświadczalnej i Klinicznej, współtwórcą Studium Medycyny Molekularnej. Profesor jest także członkiem Rady Naukowej Fundacji Polpharmy oraz członkiem Rady Programowej Fundacji Jolanty Kwaśniewskiej Porozumienie bez barier. W 1990 r. jego nazwisko pojawiło się w Science, gdzie z innymi wykazał, że istnieje możliwość hamowania wzrostu białaczki, gdy wyłączy się część genów odpowiedzialnych za postęp choroby. Artykuły profesora zostały także opublikowane w Journal of Experimental Medicine. W jego dorobku znajduje się ponad 150 prac naukowych.